Naszym psychologiem szkolnym jest mgr Jacek Furmański.

Poniedziałek  8.00-14.00
Wtorek  8.00-13.00
Środa  14.00-17.00
Czwartek  11.00-15.00
Piątek  8.00-14.00

Psycholog mgr Jacek Furmański – kwalifikacje

magister psychologii, specjalność – psychologia ogólna i psychodiagnostyka, absolwent Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, absolwent Podyplomowego Studium Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego.

Ukończył kurs kwalifikacyjny „Spójrz inaczej” i „Spójrz inaczej na agresję” uprawniający do realizacji tych zajęć w szkole podstawowej i gimnazjum. Pracował w żyrardowskiej Szkole Podstawowej z oddziałami integracyjnymi oraz w Przedszkolu integracyjnym, gdzie zajmował się diagnozą psychologiczną oraz prowadził zajęcia indywidualne z dziećmi z zaburzeniami zachowania oraz z dziećmi niepełnosprawnymi (autyzm, lekkie upośledzenie, porażenie mózgowe). Ma na swoim koncie publikacje z zakresu psychologii twórczości. Jest autorem testów psychologicznych (wydania eksperymentalne) oraz zestawu ćwiczeń dyktanda graficznego.

W naszej szkole psycholog zajmuje się:

1. Badaniami indywidualnymi uczniów zgłoszonych przez rodziców lub nauczyciela w tym diagnozą przyczyn trudności w nauce, problemów emocjonalnych, zaburzeń zachowania i potencjalnych możliwości uczniów.
2. Opieką postdiagnostyczną.

W roku szkolnym 2016/2017 obowiązki logopedy szkolnego pełnią:

p. Wanda Kaliściak
p. Katarzyna Radzio- Dębska

Wanda Kaliściak
Poniedziałek  8.30-10.30
Wtorek  9.30-11.30
Środa  7.50-8.50
Czwartek  8.30-10.30

Katarzyna Radzio-Dębska
Poniedziałek  10.35-16.35
Wtorek  12.35-16.35
Środa  7.50-8.50
Czwartek  7.30-8.30, 8.50-10.50, 12.35-15.35
Piątek  7.30-9.30, 11.40-15.40
Logopedzi zajmują się dziećmi z zaburzeniami mowy.

1. Prowadzą badania wstępne uczniów z kl. 1, w celu ustalenia stanu mowy, w tym mowy głośnej.
2. Kontrolują stan mowy uczniów z kl. 2-3 zakwalifikowanych na kontynuację terapii logopedycznej.
3. Dokonują diagnozy logopedycznej oraz odpowiednio do jej wyników –organizują pomoc logopedyczną.
4. Prowadzą rozmowy- wywiady z rodzicami uczniów nowoprzyjętych na zajęcia logopedyczne, w celu przekazania informacji o stanie mowy dzieci oraz ustalenia zasad współpracy.
5. Współpracują z wychowawcami klas uczniów uczęszczających na zajęcia logopedyczne – informują o problemach i postępach logopedycznych.
Udzielają konsultacji logopedycznych rodzicom.
6. Monitorują postępy uczniów w czasie trwania terapii logopedycznej w oparciu o prowadzone badania.

Zajęcia terapii logopedycznej odbywają się w specjalnie przygotowanej pracowni, wyposażonej w odpowiednie pomoce i sprzęt logopedyczny. Prowadzone są raz w tygodniu indywidualnie lub w grupach dwuosobowych.

Głównym celem specjalistycznych zajęć terapii logopedycznej jest nabywanie i podnoszenie sprawności artykulacyjnej oraz likwidowanie i korygowanie wad wymowy u dzieci z takimi problemami.

Terapia logopedyczna pozwala przezwyciężyć u dzieci z wadami wymowy kryzys szkolny, który przejawia się w trudnościach w czytaniu, pisaniu i mówieniu.

Wanda Kaliściak

W roku szkolnym 2016/2017 funkcję reedukatora szkolnego pełnią panie: Sylwia Wawrzyńska i Elżbieta Urbaniak.

Sylwia Wawrzyńska
Poniedziałek  7.45-8.45, 10.40-11.35, 12.35-15.40
Wtorek  11.40-15.45
Środa  7.30-9.30, 12.45-15.45
Czwartek  7.45-8.45, 9.35-10.35, 11.40-15.45
Piątek  9.40-10.25, 11.40-15.45

Elżbieta Urbaniak
Poniedziałek  15.30-16.30
Wtorek  8.10-9.10, 9.30-11.30
Środa 8.15-19.15, 13.50-14.50
Czwartek 11.40-12.40, 12.50-13.50

POMOC PEDAGOGICZNO-PSYCHOLOGICZNA OFEROWANA PRZEZ SZKOŁĘ  DZIECIOM ROZPOCZYNAJĄCYM NAUKĘ SZKOLNĄ

Czytanie i pisanie to umiejętności, których opanowanie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania we współczesnym świecie. Początkowy etap nauki szkolnej koncentruje się, przede wszystkim na stopniowym rozwijaniu tych umiejętności. Stanowią one jeden z najważniejszych elementów nauki w ciągu pierwszych lat pobytu dziecka w szkole.

Większość uczniów samodzielnie pokonuje pojawiające się przed nimi trudności szkolne, radzi sobie z nimi zupełnie dobrze. Czasem jednak poziom trudności przekracza możliwości dziecka. Jeśli dziecko nie otrzyma na czas fachowej pomocy, trudności te mogą stać się przyczyną pojawienia się pierwszych niepowodzeń szkolnych. Pojawiające się niepowodzenia, z którymi dziecko nie może samo sobie poradzić,  w miarę upływu czasu, nawarstwiają się i pogłębiają. Często stają się one przyczyną przekonania dziecka o swojej niskiej wartości, zniechęcenia, braku wiary w możliwość osiągnięcia sukcesu, bierności, poczucia zagrożenia, a w efekcie kształtowania się u dziecka zaburzeń zachowania i niewłaściwych postaw społecznych. Dlatego też niezwykle ważne jest wczesne  zdiagnozowanie  problemu i natychmiastowe podjęcie działań naprawczych.Trudności w nauce mogą być spowodowane niskimi możliwościami intelektualnymi, niekorzystną sytuacją rodzinną, zaniedbaniami pedagogicznymi lub zaburzeniami funkcjonowania dziecka o charakterze emocjonalnym czy społecznym. Zdarza się również, że poważne kłopoty pojawiają się mimo normy intelektualnej i sprzyjającej sytuacji społecznej , mówimy wtedy o specyficznych trudnościach w nauce.

Specyficzne trudności w pisaniu i czytaniu występują u dzieci mimo dobrej sprawności intelektualnej – intelekt w normie rozwojowej, lub powyżej, mimo posiadanej wiedzy , umiejętności rozwiązywania problemów oraz motywacji do nauki i ćwiczeń. Są to czynniki różniące je od typowych trudności w nauce związanych z obniżoną sprawnością intelektualną, zaniedbaniami środowiskowymi i pedagogicznymi oraz brakiem motywacji do nauki. Specyficzne trudności w pisaniu i czytaniu określane są często mianem dysleksji rozwojowej.

Reakcją na specyficzne trudności w nauce powinny być, podejmowane możliwie szybko działania naprawcze.

Obecnie specjalistyczna pomoc udzielana dzieciom  ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się nazywana jest terapią pedagogiczną lub terapią psychopedagogiczną. Zamiennie używa się  również określenia reedukacja. Oddziaływania te mają charakter korekcyjno – kompensacyjny. Oznacza to, że ukierunkowane są na usprawnianie zaburzonych funkcji (korekcja) oraz na wspomaganie funkcji dobrze rozwijających się (kompensacja), które mogą stać się dla zaburzonych podporą lub zastąpić je w razie potrzeby.

Rozpoznanie charakterystycznych objawów sugerujących ryzyko wystąpienia dysleksji stanowi niezbędny, podstawowy warunek zapewnienia dziecku specjalistycznej opieki.  Dlatego też niezwykle ważna jest   pełna i wczesna diagnoza pedagogiczno-psychologiczna , poprzedzona wnikliwą obserwacją dziecka , prowadzoną od wczesnego dzieciństwa , przez rodziców i nauczycieli. Już we wczesnym dzieciństwie można zauważyć pewne objawy, które wskazują, że dziecko może stać się w przyszłości dyslektyczne.

W wieku niemowlęcym i poniemowlęcym są to: późniejsze niż u rówieśników wypowiadanie pierwszych słów i zdań, brak raczkowania, późne chodzenie, kłopoty z utrzymaniem równowagi, brak zainteresowania rysowaniem. W wieku przedszkolnym są to :  mała sprawność fizyczna- dziecko słabo biega, często się przewraca, z trudem jeździ na rowerze, hulajnodze, z trudem zapina guziki , sznuruje buty, źle trzyma ołówek lub kredkę, zbyt mocno lub zbyt słabo naciska na papier, nie lubi rysować, układać puzzli i klocków, ma trudności z wypowiadaniem  złożonych wyrazów, zapamiętywaniem nazw np. dni tygodnia, pór roku.

Niezwykle ważne jest możliwie szybkie, wychwycenie zachowań dziecka sugerujących ryzyko wystąpienia u niego różnych zaburzeń, w tym również o charakterze dyslektycznym. Wcześnie określone trudności, już w pierwszym miesiącu nauki szkolnej, pozwalają na szybkie zakwalifikowanie dziecka do odpowiednich zespołów korekcyjno – kompensacyjnych i niezwłoczne rozpoczęcie terapii pedagogicznej oraz zajęć uzupełniająco – wspierających..

Wiedza o specyficznych trudnościach występujących u dziecka ułatwia ponadto nauczycielowi stawianie dziecku wymagań adekwatnych do jego możliwości i pozwala zapobiegać pojawianiu się pierwszych trudności szkolnych lub przeciwstawić im – dobre, mocne strony dziecka.

Dzieci z klas pierwszych są kwalifikowane na zajęcia reedukacyjne na początku roku szkolnego, we wrześniu. Zajęcia te odbywają się raz w tygodniu, w specjalnie do tego dostosowanym gabinecie. W pracy terapeutycznej nauczyciel wykorzystuje wiele nowoczesnych środków dydaktycznych, w tym również dydaktyczne programy komputerowe. Dzieci, które napotykają na trudności w uczeniu się z innych powodów np. nieobecność w szkole spowodowana długotrwałą chorobą, są objęte zajęciami wyrównawczymi prowadzonymi przez wszystkich wychowawców klas I-III.Równolegle do badań pedagogicznych dzieci z klas pierwszych badane są we wrześniu przez logopedę szkolnego, w celu zakwalifikowania na zajęcia logopedyczne.Wszyscy potrzebujący uczniowie, korzystający z terapii pedagogicznej są w dalszym etapie badani przez psychologa szkolnego, który dokonuje specjalistycznej diagnozy psychologicznej oraz wskazuje dalsze kierunki i formy opieki nad badanymi dziećmi. Dzieci, u których stwierdzono wady postawy objęte są zajęciami gimnastyki korekcyjnej, prowadzonymi przez specjalistów w przystosowanej do tego sali.

Wczesne i bardzo dokładne zbadanie potrzeb nowych uczniów wkraczających w progi  szkoły, pozwala nam na objęcie kompleksową opieką wszystkich potrzebujących dzieci i zapewnienie im fachowej pomocy psychologiczno – pedagogicznej, której celem  jest jak najwcześniejsze wykrywanie nieprawidłowości i zaburzeń rozwojowych, zapobieganie trudnościom i niepowodzeniom szkolnym oraz wyrównywanie braków i zaburzeń funkcjonowania dziecka w roli ucznia.

Planując nasze działania pamiętamy, o czynnikach  warunkujących skuteczność udzielania pomocy dzieciom ze specyficznymi trudnościami w nauce, są to :

1. Zapewnienie fachowej kadry
2. Powołanie zespołu diagnostyczno-terapeutycznego
3. Wczesne rozpoznanie potrzeb
4. Zapewnienie dobrej bazy materialnej
5. Właściwy dobór dzieci do zespołów korekcyjno- kompensacyjnych
6. Efektywna współpraca z rodzicami
7. Systematyczne monitorowanie postępów terapii

Fachowość członków  zespołu diagnostyczno – terapeutycznego,wczesne wychwycenie trudności, właściwy sposób postępowania z dzieckiem oraz systematyczny kontakt i współpraca z rodzicami i nauczycielami zapewniają wysoką efektywność prowadzonej w naszej szkole terapii pedagogicznej. Pomoc pedagogiczna w zakresie reedukacji i zajęć wyrównawczych jest kontynuowana również w klasach IV-VI. Osiągane sukcesy motywują nas do podejmowania nowych działań, dalszego usprawniania naszej pracy i zapewniania  jak najlepszej opieki i pomocy naszym uczniom.

Wanda Zadroga   –  reedukator

W roku szkolnym 2016/2017 zajęcia z korektywy prowadzi pani: Anna Przybysz 

Poniedziałek  9.50-10.35
Wtorek  10.45-12.25
Środa  8.00-8.45, 9.50-10.35
Czwartek  8.50-10.35, 11.40-12.25
Piątek  9.50-10.35

SIEDEM KROKÓW DO ZDROWYCH PLECÓW DZIECKA

Wady postawy u dzieci są często lekceważone przez rodziców, gdyż początkowo nie powodują dokuczliwych dolegliwości. Jednak po wielu latach organizm wystawia rachunek. Dlatego warto zapobiegać tym schorzeniom oraz reagować już na pierwsze ich objawy. Lekarze alarmują aż 80-90% dzieci ma wady postawy.

Rodzicu:

1. Oglądaj plecy dziecka. Obserwuj, czy się nie garbi. Zwracaj uwagę na symetrię ciała: głowy (czy nosi ją prosto, czy odchyla w jedna stronę), tułowia (czy barki znajdują się na tej samej wysokości), łopatek, bioder.

2. Pamiętaj o systematycznej kontroli lekarskiej postawy dziecka. Im wcześniej zostanie wychwycony początek powstającej wady, tym łatwiej zapobiec jej pogłębieniu i tym szybciej będzie można ją skorygować.

3. Kontroluj nogi i stopy. Dotyczy to odległości między kostkami  i kolanami w postawie na baczność. Sprawdzaj, jak wyglądają buty dziecka. Przy prawidłowej postawie ciała i budowie stóp oraz kolan obcasy zdzierają się z tyłu, nieco bardziej po zewnętrznej stronie.

4. Dbaj o to, aby dziecko miało dużo ruchu. Szczególnie polecana jest jazda na rowerze, pływanie, gra w piłkę, chodzenie na bosaka po naturalnym terenie. Nie zalecane się  zbyt wczesnego  zaangażowania w sport. Pamiętajmy, że do  prawidłowego rozwoju układu kostnego  i mięśniowego potrzebny jest wapń i witamina D3 !

5. Ubieraj dziecko w luźne, niekrępujące ruchów stroje oraz dobrze dobrane buty. Wkładki do butów powinien dobrać ortopeda.

6. Likwiduj złe nawyki u dziecka w czasie siedzenia (np.: z podwiniętą jedną nogą, z nogą założoną na kolanie, w pozycji ,,żaby”). Nie pozwalaj –  garbić się  ( sprawdźmy wzrok dziecku), by nosiło plecak na jednym ramieniu, pisało mając tylko jedną rękę opartą o blat. Dziecko siedząc powinno mieć obie stopy na podłodze.

7. Zdaj się na zdrowy instynkt dziecka. Pozwól mu często zmieniać pozycję  ciała siedząc, robić przerwy w czasie prac pisemnych, trzymać stopy wyżej w czasie siedzenia- odpoczywając.

Warto wiedzieć, że terapia wszystkich  wad postawy jest długotrwała i kosztowna. Wymaga od dziecka i rodzica samozaparcia, systematyczności- na ćwiczenia i zabiegi trzeba poświęcić dużo czasu. Jeśli zaniedbamy leczenie, z czasem wystąpią u dziecka – bóle pleców, bóle stóp, kolan, stawów biodrowych, uporczywe i długotrwałe bóle głowy, gorsze funkcjonowanie układu oddychania i krążenia, mniejsza sprawność fizyczna. Zadbajmy o to, żeby organizm dziecka funkcjonował prawidłowo, a dziecko było zdrowe.

Nauczycielka korektywy- K. Wołosz

Zajęcia z terapii polisensorycznej prowadzi p. Lidia Silska.

Poniedziałek  8.40-14.40
Wtorek  7.40-10.40
Środa  11.40-12.40, 13.40-15.40
Czwartek  8.00-13.40
Piątek  8.00-14.40

Od roku szkolnego 2009/2010 w naszej szkole rozpoczęła działalność „Sala doświadczeń świata”. Przeznaczona jest ona dla dzieci w różnym wieku, u których stwierdzono zaburzenia w rozwoju psychoruchowym i które to zaburzenia  nie pozwalają na prawidłowy rozwój dziecka w sferze poznawczej, emocjonalnej, społecznej a także ruchowej.

Terapia polisensoryczna stosowana w „Sali doświadczeń świata” ma za zadanie poprzez oddziaływanie na wiele zmysłów dziecka  /wzrok, słuch, dotyk, węch i równowaga/ dostarczać nowych bodźców sensorycznych pobudzających zmysły do działania w nowych warunkach umożliwiających prawidłowy rozwój dziecka.

Należy pamiętać, że zmysły to podstawa rozwoju każdego człowieka, bowiem dostarczają one informacji o otaczającym nas świecie, wpływają na proces uczenia się i poznawania. Bez ich aktywizacji rozwój człowieka jest niemożliwy. Stąd właśnie pomysł zgromadzenia w jednym specjalnie przygotowanym pomieszczeniu (odpowiedni kolor ścian, odpowiednie oświetlenie, zaciemnione okno, dywan na podłodze) sprzętów silnie oddziałujących na poszczególne zmysły, wzbudzających ciekawość i zachęcających dziecko do podejmowania aktywności a jednocześnie wyhamowywania nieprawidłowych funkcji ( np. komunikacji) blokujących prawidłowy rozwój i utrudniających funkcjonowanie w nowych, jakże trudnych dla dziecka szkolnych warunkach.

Terapia polisensoryczna umożliwia im lepsze poznawanie i doświadczenie świata, ułatwia odbiór i interpretację bodźców pochodzących z otoczenia, zapewnia odprężenie i wypoczynek, umożliwia podjęcie nowych aktywności.

Różnorodność oferowanych bodźców odciąga uczniów od zachowań niepożądanych, które na co dzień dezorganizują zajęcia i uniemożliwiają  im prawidłowe funkcjonowanie. Dzieci nadpobudliwe wyciszają się i uspokajają. Dzieci bierne i zahamowane wykazują aktywność, chęć poznawania i działania.

Wśród  sprzętów, którymi dysponuje nasza „Sala doświadczeń świata” znajdują się:

– projektor kolorów i obrazów:   jego podstawowym celem jest uwrażliwienie zmysłu wzroku na bodźce wizualne,koncentrowanie uwagi dziecka na zmieniających się na ścianach barwach i obrazach, rozwijanie kontroli nad pracą oczu- wyrabianie celowego spojrzenia w określone miejsce, umiejętność wodzenia wzrokiem za poruszającymi się przedmiotami .Pozwala także na wyszukiwanie powtarzających się sekwencji- rozwija spostrzegawczość i pamięć wzrokową.
– Lampa UV z elementami świetlnymi: urządzenie uspokajające, skupiające uwagę na przedmiotach, materiałach reagujących na promienie ultrafioletowe. Elementy podświetlane lampą zapewniają duży kontrast bodźców   co ma szczególne znaczenie dla dzieci z drobnymi dysfunkcjami analizatora wzrokowego. Poprzez ćwiczenia z tą lampą  można realizować wszystkie etapy rozwoju wzroku ( doskonalić fiksację- czyli skupianie wzroku, skokowość- czyli zdolność do wodzenia wzrokiem za poruszającymi się przedmiotami, rotacją- zdolność poruszania oczami we wszystkich kierunkach)  oraz rozwijać orientację w schemacie ciała.
– Światłowody, kolumna bulgocząca i kula lustrzana wraz z reflektorem z kolorową tarczą- dostarczają silnych wrażeń wzrokowych poprzez zmieniające się kolory. Zwiększają koncentrację uwagi, wzbudzają zainteresowanie oraz chęć do działania. Sprzyjają także gromadzeniu nowych doświadczeń w zakresie percepcji dotykowej, wpływają na poprawę celowości działania , precyzji ruchu oraz kształceniu autoorientacji. Dzięki nim możliwa jest nauka przewidywania.
– Kostka interaktywna – współdziała z w/w urządzeniami z każdym osobno lub ze wszystkimi jednocześnie. Pozwala na logiczne planowanie działania, przewidywanie następstw działania ( przyczyna- skutek). Rozwija koordynację wzrokowo-ruchową tak niezbędną w procesie nauki w szkole.
– Zestaw płyt z muzyką relaksacyjną -w połączeniu z projektorem obrazów zapewnia odprężenie i wypoczynek. Poprawia koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową.
– Poducha relaksacyjna – pozwala przyjąć przez dziecko pozycję, w której bodźce są przez nie najlepiej odbierane i najkorzystniej na nie oddziałują .

Jedną z zasad terapii polisensorycznej jest „ podążanie za dzieckiem”. Ponieważ ono najlepiej wie, który zmysł chce stymulować do rozwoju, z którym ma problemy. Terapeuta wykorzystuje pozycję wybraną przez dziecko , delikatnie ingeruje w proces prawidłowego rozwoju zmysłów
i ukierunkowuje na dalsze działania tak aby dziecko czuło radość i zadowolenie z osiąganych rezultatów terapii i poznawanych  nowych doświadczeń.

Prawidłowo funkcjonujące zmysły mają olbrzymi wpływ na prawidłowy rozwój Centralnego Układu Nerwowego . Czasami rodzic nie zdaje sobie sprawy z istniejących mikrozaburzeń układu nerwowego, które mają olbrzymi wpływ na prawidłowe funkcjonowanie dziecka wśród rówieśników/ w warunkach przedszkolnych i szkolnych/, na pokonywanie trudności w procesie uczenia się. Być może wystarczy zrobić „tak niewiele” , aby dziecko mogło zdobyć tak wiele. Może wystarczy nowe spojrzenie na rozwój własnego dziecka aby okres nauki w szkole przeszło ono radośnie, bogatsze o wiedzę i doświadczenia ułatwiające mu start w dorosłe życie.