Dwudziestego pierwszego marca gromadka czarnych kotków zastanawiała się w jakiej sukni w tym roku przyjdzie Pani Wiosna. Czy będzie ubrana na żółto jak promienie słońca? A może jej suknia będzie zielona jak wyrastająca trawa? Może niebieska jak woda, albo pełna kwiatów? Rozmyślali, rozmyślali, a wiosny jak nie było, tak nie było. Postanowili pójść do mądrej sowy. Ona im powiedziała, że wiosnę widać dookoła, jeśli dostrzegą ciepłe słońce, zieloną trawę, płynącą wodę w rzece, czy kwitnące kwiaty, wtedy mogą być pewne, że za tym wszystkim stoi Pani Wiosna.
Kotki wiosnę odnalazły i powitały ją z uczniami klas 0-3 radosną piosenką.
Ta oto krótka inscenizacja została przygotowana przez uczniów klasy 2b z wychowawcą Anną Brzezińską i nauczycielem rytmiki Włodzimierzem Ptaszkiem.
Anna Brzezińska